Sinterklas Hitam: Perbedaan antara revisi

 

== Latar belakang ==

 

== Gejolak dalam negeri ==

 

Daarnaast was het ook de eindfase van de "indonesianisasi", de nationalisatie van de Nederlandse bedrijven. Eind oktober 1957 had de Indonesische interim-minister van Buitenlandse Zaken al aangegeven dat nationalisatie een reële optie was, terwijl Soekarno begin november aangaf dat er een einde moest komen aan de handel met Nederland, als dwangmiddel in de kwestie over Nieuw-Guinea. Ook een protestbijeenkomst waarbij meer dan een miljoen man op de been was in Jakarta richtte zich tegen de Nederlandse kolonisatie.

 

Omdat Nederland weigerde om de kwestie over Nieuw-Guinea te bespreken, had Indonesië drie jaar lang geprobeerd om bij de [[Algemene Vergadering van de Verenigde Naties]] een resolutie voor bemiddeling in te dienen. Toen deze op [[27 november]] 1957 voor de vierde keer opnieuw geen tweederdemeerderheid verkreeg, reageerde Indonesië woedend. Op [[30 november]] overleefde Soekarno in [[Cikini]] in het centrum van Jakarta een aanslag. De anti-Nederlandse sfeer resulteerde op [[3 december]] in de overname van het kantoor van de [[Koninklijke Paketvaart Maatschappij]] in [[Jakarta]] door werknemers. In de dagen daarna volgden vergelijkbare acties, terwijl Nederlanders ook geweigerd werden in taxi's en hun telefoons soms werden afgesloten. Op 5 december werd besloten dat de werknemers in het kader van de veiligheid de controle over de bedrijven moesten overgeven aan het leger. In de dagen daarna werden de resterende Nederlandse banken in Indonesië ([[Nederlandsche Handel-Maatschappij]], [[Nederlandsch-Indische Handelsbank]] en [[Nederlandsche Escompto-Maatschappij]]) en landbouwbedrijven overgenomen door het leger, waarna op [[10 december]] de eerste Nederlanders vertrokken.

 

* {{Aut|Lindblad, J.T.}} (2002): [http://www.iisg.nl/research/ecgrowthlindblad.pdf ''The importance of indonesianisasi during the transition from the 1930s to the 1960s]